Pijn, chronische pijn, centrale sensitisatie. Inzichten vanuit een wetenschappelijk standpunt.

Chronische pijn komt vaak voor o.a bij langdurige lage rugpijn, schouderpijn, nekpijn of whiplash of fibromyalgie.

Chronische pijn wordt vaak gedefinieerd als pijnklachten die langer aanwezig zijn dan drie maanden, zonder duidelijke weefselschade of als pijn die te lang aanhoudt na het ontstaan van weefselschade.

Acute pijn daarentegen ontstaat vaak direct na een ongeval, bijvoorbeeld bij een verdraaiing van de knie, het verzwikken van de enkel of na een operatie waarbij er wel sprake is van duidelijke weefselbeschadiging. De pijn treedt direct op bij het verrekken van een knieband of het scheuren van enkelbanden of door een incisie bij een operatie.

Hierbij heeft pijn een specifiek doel, namelijk dat je rekening moet houden met een bepaald lichaamsdeel om verdere weefselschade te voorkomen. Bijvoorbeeld door het nemen van gedoseerde rust, tijdelijk stoppen met bepaalde activiteiten, die de klachten verergeren etc.

Veel patiënten met chronische pijn krijgen na een bezoek aan een medisch specialist te horen dat er niets te vinden is wat de aanhoudende pijn veroorzaakt. Kortom er is geen medische verklaring voor te vinden.

En dat frustreert, geeft onrust en geeft het gevoel niet begrepen te worden. Mensen gaan hierdoor ´shoppen´ in het medisch circuit om een verklaring te kunnen krijgen voor hun aanhoudende pijn met teleurstellende resultaten als gevolg.

Waarom blijft de pijn zo lang aanhouden terwijl er geen weefselschade (meer) is?
Dat kan komen doordat de pijn (nociceptie) tijdens de acute fase zeer ernstig of langdurig was.

Verder kunnen ook gedragsmatige en/of psychologische factoren een rol spelen. Denk hierbij aan angst, depressie of negatieve associatie van eerder ervaringen van pijn.

Na de acute fase verdwijnt de sensitisatie bij de meeste mensen maar bij sommigen kan het langer aanhouden en dan spreken we van centrale sensitisatie. Wat is dat precies?